FAQ-NL

We denken vaak dat zwijgen beschermt. Maar kinderen voelen wat je niet zegt — en gaan het zelf invullen, vaak zwaarder dan het werkelijk is.

Wat je wegduwt, geef je onbedoeld door. Niet via woorden, maar via je blik, je spanning, je afwezigheid. Door wél te voelen en te kijken naar wat van jou is, maak je ruimte. Niet alleen in jezelf, maar ook in je gezin. Zodat je kinderen kunnen voelen: emoties zijn niet gevaarlijk. Ze mogen er zijn. En ik hoef ze niet te dragen voor iemand anders.

Het is belangrijk dat je genoeg draagkracht hebt om dit werk aan te gaan. Daarom begin ik altijd met het versterken van je zenuwstelsel – via eenvoudige, praktische oefeningen die je ook buiten de sessies kunt gebruiken om jezelf te reguleren. Dat houdt niet alleen jou, maar ook je gezin ‘safe’. Pas als er voldoende rust en innerlijke ruimte is, gaan we dieper.

Zit je nu in een burn-out, rouw, depressie of voel je dat je echt op je grens zit? Dan is het belangrijk om eerst te stabiliseren, zodat je lijf en systeem weer ruimte gaan voelen. Vanuit daar bouwen we verder.

Het is eigenlijk geen kwestie van tijd, maar van prioriteit. Zonder lijdensdruk komt er geen beweging. En zonder beweging? Geen verandering. Dat is ook oké.

Maar als er íets in jou voelt: dit is mijn weg, weet dan dat mijn sessies precies dát brengen. Meer lichtheid, meer ruimte, meer verbinding – in jezelf én in je gezin. Dat is wat ik keer op keer terug hoor van moeders zoals jij.

Kinderen – ook pubers en volwassen kinderen – voelen haarfijn wanneer er iets in jou verschuift. Je kunt het verleden niet herschrijven, maar je kunt het wél erkennen. En dat alleen al werkt diep helend.

In systemisch werk zeggen we: als jij beweegt, beweegt het veld mee. Dus ook als je kind volwassen is, wordt jouw innerlijke werk gevoeld. Grote kinderen verlangen onbewust nog steeds naar bedding en échte verbinding. Naar een ouder die zegt: “Ik zie nu iets wat ik eerder niet kon zien.”

Ik had een vrouw van 75 in mijn praktijk, die voor  de moeder – dochterrelatie kwam.  Ze wilde het patroon doorbreken dat al generaties meeging – voor haar dochter, voor haar kleindochter én voor zichzelf. Omdat het nooit te laat is om iets te helen wat altijd heeft gewacht om gezien te worden.

Dat geloof ik meteen. Dit werk gaat ook niet over schuld. Het gaat over autonomie. Over regie nemen over je leven en jezelf serieus nemen in wat je gemist hebt, ook al was dat niet expres.

Je ouders gaven je het grootste cadeau: je leven. En juist daarom is het zo waardevol als jij het ten volle kunt leven. Wanneer jij heelt, werkt dat door. Niet alleen naar achteren, maar ook naar de generaties na jou.

Zonder schuld en schaamte te durven doorvoelen, is echte autonomie niet mogelijk – en dat is één van onze diepste menselijke behoeftes.

Je hoeft niet te kiezen tussen jezelf en de ander. In systemisch werk zie je: als jij beter voor jezelf zorgt, ontspant het hele systeem. Kinderen, partners, collega’s – ze voelen het als jij thuiskomt bij jezelf.

Vaak is dat schuldgevoel niet van jou als volwassene, maar van het kind in jou dat ooit leerde: “als ik voor mezelf kies, verlies ik verbinding.” Maar jij mag nu kiezen.

Ik had een vrouw van 75 in mijn praktijk die kwam voor de moeder–dochterrelatie.
Ze wilde een patroon doorbreken dat al generaties meeging  – van haar moeder, naar haarzelf, naar haar dochter en kleindochter.

Want het is nooit te laat om iets te helen dat al een leven lang wacht om gezien te worden. Verandering vraagt geen leeftijd, alleen moed.

Dat snap ik. Confronterend wordt het soms genoemd, maar mijn cliënten omschrijven het vaker als verhelderend, verzachtend en bevrijdend.

Je hoeft niks te forceren. We bewegen in het tempo van jouw systeem. Zacht waar het kan, stevig waar het mag.

Dat kan zich uiten in gevoelens van leegte, somberheid of angst, moeite met het aangeven van grenzen, chronisch pleasen of jezelf steeds wegcijferen.

Ook zie je vaak parentificatie: wanneer het kind emotioneel voor de ouder zorgt in plaats van andersom. Je leeft dan meer vanuit aanpassing dan vanuit jezelf en dat put op den duur uit.

Omdat jij anders bent.

We groeien in lagen. Op elk moment in je leven ontmoet je precies dat wat rijp is om gezien te worden. Elke ervaring, elke begeleider brengt je een stap verder. En jij bent hier, omdat iets in jou voelt: ik ben klaar voor het volgende niveau.

Snap ik. Het ís een investering – in tijd, geld én in jezelf. Maar geen oppervlakkige.
Het gaat over patronen doorbreken die al generaties meegaan. Over jezelf ruimte geven om echt te leven, niet alleen te overleven.

Goed om te weten: werkgevers vergoeden dit soort coaching vaak via het opleidings- of ontwikkelbudget. En vanaf Q2 2026 wordt (een deel van) mijn trajecten vergoed via de aanvullende verzekering.

Voel je dat dit het moment is? Dan denk ik graag met je mee. Termijnbetaling is in overleg mogelijk.

Veel van mijn cliënten dachten dat in-person niet haalbaar was. En toch kiezen ze uiteindelijk allemaal bewust voor offline.

Het is een cadeau aan jezelf: tijd maken voor wat er echt toe doet, op een plek die voedt. Bij Stories in Haarlem werk ik niet alleen met woorden, maar ook met je lijf.

Offline kan ik je letterlijk én figuurlijk dragen – precies daar waar het spannend wordt.
Maar: het is altijd jouw keuze. Online kan ook. Gun offline in elk geval een kans.

Goede vraag. Alleen jij voelt of het klopt. Daarom bied ik altijd een kosteloos intakegesprek aan — dat kun je hier inplannen.

Wat ik je bied, is geen theorie vanachter een bureau of uit een boek. Het is doorleefde ervaring – ik noem het ervaringsprofessionaliteit.
Ik ben erkend NOBCO-coach en student-lid van beroepsvereniging NVPA. Vanaf Q2 2026 ben ik volledig NVPA-geregistreerd en (gedeeltelijk) vergoed via de aanvullende verzekering.

Dat begrijp ik, en daarom werk ik niet met eindeloze trajecten. Mijn begeleiding is compact, doelgericht en afgestemd op wat jij nodig hebt.
Je kunt kiezen uit trajecten van 3+1, 6+1 of 9+1 sessies. Die “+1” is een kosteloze, afrondende integratiesessie – om het geleerde in te bedden en je successen te vieren.
Elk traject heeft een duidelijke start, een helder doel en een voelbaar eindpunt.

Juist als je een volle agenda hebt, is het belangrijk dat er ergens ruimte is voor jóu. Niet als extra to-do, maar als moment van ademen.

Veel van mijn cliënten zijn high achieving, hoogopgeleide professionals. We plannen realistisch en flexibel. Het gaat niet om hoe vaak, maar om de diepte van wat je wél aangaat.

En eerlijk? Blijven doorgaan op reserves kost je uiteindelijk meer dan de tijd die je nu voor jezelf neemt.

In de meeste gevallen raad ik het af om dit traject te combineren met een andere vorm van intensieve (praat)therapie. Het kan je systeem overbelasten in plaats van ondersteunen.

Wat wél goed samen kan, zijn lichaamsgerichte vormen zoals haptonomie, massage of klankschaaltherapie – zolang ze je juist helpen zakken in je lijf.

Twijfel je? Boek hier een vrijblijvend belmoment, dan denk ik samen met je mee.

Nee, ik ben geen kindercoach of kindertherapeut. Mijn werk richt zich op jou als ouder.Mijn focus ligt op jou als ouder.

Wat ik wél bied, zijn inzichten en handvatten om jouw kind beter te begrijpen, om de verbinding te herstellen en hen te ondersteunen in hun proces.
Vanuit systemisch perspectief geldt: als de ouder verandert, beweegt het kind mee. Jouw innerlijke werk is vaak het grootste cadeau dat je je kind kunt geven.

Werken op identiteitsniveau betekent dat we voorbij je gedrag, context of vaardigheden gaan – naar de diepere lagen van wie jij denkt te zijn. We kijken naar overtuigingen die je gevormd hebt in je vroege leven of via je familiesysteem: “Ik moet sterk zijn”, “Ik moet alles perfect doen om liefde te verdienen” , “Ik moet de beste zijn” etc.

Zodra je die oude identiteitslagen herkent, kun je kiezen: wat wil ik wél geloven over mezelf?

Intergenerationeel trauma ontstaat wanneer pijn en overtuigingen van eerdere generaties onbewust worden doorgegeven via stilte, spanning of patronen die je niet goed kunt plaatsen.

In therapie onderzoeken we: Wie ben ik, los van wat ik heb meegekregen? Wat is van mij en wat draag ik voor mijn systeem?

Als je ouders nog leven, werken we soms toe naar een gesprek met hen. Niet om te wijzen, maar om te luisteren. Erkenning werkt helend.

En ja, intergenerationeel trauma is te helen. Laag voor laag.