Toen ik 2,5 jaar geleden zwanger was van mijn tweede, voelde ik onrust. Zou ik de hectiek van twee kinderen aankunnen? De prikkels, de slapeloze nachten, de verantwoordelijkheden? Ik wilde er zijn voor mijn oudste, koste wat kost borstvoeding geven aan mijn jongste, een opleiding afronden én mijn rust bewaren. De lat lag hoog.
Mijn moeder raakte in een negatieve spiraal in deze fase. Dat wilde ik voorkomen. Maar hoe?
In de wandelgangen deelde ik mijn zorgen met een collega. Ze zei: “Zodra je kindje er is, stroomt alles vanzelf.” Een mooie gedachte, maar zo voelde het voor mij niet. Ik sprak over emotieregulatie en slaapgebrek. Haar reactie: “Maar jij bent toch coach? Je kunt jezelf toch coachen?”
Dat raakte me. Alsof kennis je beschermt tegen worstelingen. Alsof bewustzijn betekent dat je er niet doorheen hoeft. Maar juist hier ligt de essentie van coaching – en van groei.
Transformatief therapie/coaching is geen trucje dat je op jezelf toepast. Het is durven voelen, onderzoeken, confronteren. Niet weglopen voor ongemak, maar het ruimte geven. Ik ben niet coach omdat ik alles weet, maar omdat ik weet hoe waardevol het is om een veilige ruimte te hebben waarin je kunt ontdekken, zonder oordeel.
HERKEN JIJ DE STRIJD TUSSEN 'ALLES GOED WILLEN DOEN' EN HET BESEF DAT GROEI JUIST IN HET NIET-WETEN ZIT?
P.S. Heb je moeite om hier je weg in te vinden? Plan een vrijblijvend kennismakingsgesprek, dan kijken we samen wat jij nodig hebt.
Every pattern you break becomes a gift to your child.