Ondernemerschap als spiegel en het doorbreken van oude patronen
Ik ben bang. Bang dat het niet op tijd van de grond komt. Bang dat het mislukt.
En dus ga ik harder lopen. Ik regel, werk, ren. Tot ik instort. Even bijkomen…en dan weer door.
Ik wéét waar dit vandaan komt. Ik begrijp het mechanisme. En toch blijf ik het herhalen. Mijn lijf staat continu “aan”. Mijn gave wordt een opgave.
Waar dit begon: schaarste, snelheid en overleving
Ik ben geboren in de Sovjet-Unie, in een wereld vol tekort. Niet alleen materieel (voedsel, tijd, ruimte), maar ook emotioneel. Rust was een luxe. Fouten waren gevaarlijk. Als oudste kind van een perfectionistische vader leerde ik: Je moet het in één keer goed doen. En snel ook. Mijn overlevingsstrategie? Controle. Hyperalertheid. Alles perfect willen doen.
Fast forward: ondernemerschap als trigger
Nu ik mijn eigen praktijk run in Haarlem – Nurture Next – kom ik precies die oude reflexen opnieuw tegen. De vrijheid en onzekerheid van zelfstandig ondernemerschap activeren oude stresspatronen. Mijn zenuwstelsel schiet in overdrive. Alles moet nu. Alles moet foutloos. Alsof ik niet veilig ben zolang er ruimte is voor rust. Dat is het moment waarop ik mezelf eraan herinner: Dit is oud. Dit is niet van nu.
Als Marina van Dansik, therapeut en oudercoach in Haarlem, werk ik dagelijks met ouders die net als ik vastlopen in oude patronen.
We werken met inzichten uit o.a. Innerlijk Kind werk, systemisch werk, PMT en Voice Dialog, om het zenuwstelsel opnieuw veiligheid te leren.
De polyvagaaltheorie: geen excuus, maar een verklaring
Volgens de polyvagaaltheorie reageren we op stress met drie automatische standen:
- Vecht of vlucht (sympathisch)
- Bevries of instort (dorsaal)
- Verbonden en veilig (ventraal)
Door de uitdagingen van het ondernemerschap schiet mijn systeem automatisch in vecht-of-vluchtmodus.
Het is geen bewuste keuze. Mijn zenuwstelsel, geprogrammeerd in mijn kinderjaren, kiest voor mij. Het doet exact wat het geleerd heeft om me veilig te houden. Polyvagaal is een excuus. Niet als smoesje, maar als verklaring. En dat besef geeft ruimte: ik mag milder voor mezelf zijn.
De verandering begint echter niet in mijn hoofd, maar in mijn lijf. Door de angst fysiek te voelen en doorleven, ontstaat verandering. Daarom vertraag ik bewust, vraag ik aan mijn man hulp om te co-reguleren en doe ik lichaamsgerichte oefeningen en ademhalingstechnieken om mijn zenuwstelsel stap voor stap nieuwe signalen te geven dat het nu wél veilig is. Ik kom terug in de ventrale vagus, en mijn Window of Tolerance wordt weer groter.
Het doorbreken van generaties oude patronen
Dit gaat niet alleen over mij. Dit gaat over de patronen die ik meedraag en doorgeef aan de volgende generaties. Ik wil niet dat mijn kinderen opgroeien met dezelfde overtuiging dat:
- Je altijd moet opschieten.
- Alles meteen goed moet zijn.
- Fouten maken gevaarlijk is.
- Je pas waardevol bent als je op je tenen loopt.
Daarom blijf ik aan mezelf werken, steeds een laag dieper. Dit proces is uitdagend, maar ook bevrijdend. Ik zie hoe mijn kinderen mij spiegelen. Hoe ik, door mijn eigen patroon te doorbreken, ruimte maak voor iets nieuws – in mijn gezin en in mijn werk. En daarom heb ik Nurture Next opgericht, vanuit de overtuiging dat verandering bij ons begint. Elk patroon dat jij doorbreekt is een geschenk aan je kind.
Herkenbaar? Deel hieronder wat dit bij je oproept.
Als oudercoach en therapeut in Haarlem help ik je graag om je zenuwstelsel tot rust te brengen en weer ruimte te maken voor zachtheid en veerkracht.
Wil je een oefeningen ontvangen? Stuur me een DM.