Over schaamte, verwachtingen en echte kracht
Achter de voordeur van veel gezinnen leeft een stille angst: “Mijn kind is geen probleemgeval.” Hoogopgeleide ouders, gewend alles zelf op te lossen, willen niet falen. Hulp vragen voelt als zwakte. Als toegeven dat je tekortschiet.
Een moeder uit Heemstede, succesvol in haar werk, zit tegenover me met tranen in haar ogen. Haar zoontje is vaak boos, slaat zijn broertje en heeft op school steeds vaker driftbuien. Thuis is het nauwelijks houdbaar. Maar hulp inschakelen? Ze twijfelt.
“Straks denken ze dat ik het niet kan. Dat hij een ‘dossier’ is.”
Samen onderzoeken we haar overtuigingen:
- Wat betekent het voor jou om hulp te vragen?
- Welke boodschappen uit je verleden vertellen je dat je sterk moet blijven?
Langzaam beseft ze: het gaat niet om falen, maar om groeien. Ze leert zichzelf meer ruimte geven en haar kind grenzen stellen zonder schuldgevoel. Ze schakelt ondersteuning in op school, en er komt rust terug in huis.
Ouderschap hoeft niet perfect te zijn
In mijn praktijk Nurture Next in Haarlem begeleid ik ouders die zichzelf verliezen in de druk om het ‘goed’ te doen. Als Marina van Dansik, oudercoach en therapeut Haarlem, werk ik met ouders die structureel overbelast zijn en tóch blijven doorgaan. We onderzoeken samen wat eronder ligt:
Oude overtuigingen, familiepatronen, systeemdruk.
Via systemisch werk en innerlijk kind heling werken we aan nieuwe ruimte voor jezelf én voor je kind.
Een oefening:
Vraag jezelf af:
- Wat betekent ‘een goede ouder zijn’ voor mij?
- Waarom vind ik het moeilijk om hulp te vragen?
- Wat zou ik tegen een goede vriendin zeggen als zij in mijn situatie zat?
Je hoeft het niet alleen te doen. Soms is het juist krachtig om te zeggen: “Ik weet het even niet.” Samen kunnen we oude patronen herkennen en doorbreken.